..chwilowo..

Jak Ci dziękować, żeś mi dał tak wiele, 
Iż jestem w życiu jak ów gość przygodny, 
Co zaproszony został na wesele 
Niespodziewanie i nie odszedł głodny.(...)  
Dusza spokojna wstecz się nie oglądam 
Za przeszłym dobrem, które już nie wróci, 
I w swej radości niczego nie zadam, 
Tylko dziwię się, że radość smuci. 

Leopold Staff


     Okazuje się ze człowiek może znieść wszystko, dni upływały nam na wizytach u lekarzy, badaniach, spacerach i rozmowach...
Wyniki badan wątroby już nie były tak optymistyczne jak te pierwsze, mówiące ze "choroba się ustabilizowała - nie jest tak źle"..

- było źle? -pyta Mela

- wątroba była w nie-najlepszym stanie, ale jeszcze wszystko mogło się zmienić. Maz był w dobrym nastroju, cieszył się z każdego dnia, nie odczuwał bólu..miał lepszy apetyt..ale dzień po dniu widziałam ze ma mniej siły..

foto-net

- co było dalej ?- pyta Mela

- następna seria chemii..znowu długie godziny w szpitalu, mój strach i ..samotność, która zaczęła się pojawiać, gdy uświadomiłam sobie ze nie potrafię oswoić myśli, ze to własnie zaczyna się początek..końca..

- myślałaś tak? - oczy Meli smutnieją

- własnie starałam się nie myśleć o tym, a ta myśl pojawiała się nagle, w rożnych momentach....znikała tez nagle, zostawiając mnie na krawędzi rozpaczy. 
Każdego dnia płonęła w kościele świeca w intencji..
Chemia chwilowo stabilizowała chorobę..chwilowo przynosiła nadzieje..
chwilowo mój maż znowu się uśmiechał.. chwilowo ..żyłam..

foto-net

- to musiało być okropne uczucie, tak dzień po dniu czekać co będzie dalej,czy kolejny dzień przyniesie poprawę - szepcze Mela

- nie czekaliśmy właściwie na poprawę, czekaliśmy na stabilizacje choroby, na to ze nie będzie przerzutów..ze nic "nowego" się nie pojawi..ze nadzieje będzie wciąż z nami..


"Zdarza się,że szczęśliwe życie znika jak kruchy sen". 

Sarah Forsyth