"Do drzwi Maga zapukał Człowiek o smutnych oczach.
- Powiedz mi czym jest choroba – poprosił.
Mag potarł dłonią splecioną w warkocz brodę.
- To stan, w którym uświadamiamy sobie, że może nie być jutra – odparł.
- Powiedziano mi, że umieram – w oczach Człowieka zalśniły łzy.
- Owszem, jak któregoś dnia każdy z nas – spokojnie odpowiedział Mag. – Są choroby, które skracają życie, ale nigdy nie wiemy, która z nich jest właśnie tą. Gdybyśmy wszyscy usłyszeli, że zostało nam kilka miesięcy czy lat życia, pewnie zaczęlibyśmy je bardziej cenić. Przeprosilibyśmy tych, którym wyrządziliśmy krzywdę, mówilibyśmy bliskim jak są wspaniali i jak ich kochamy. Sadzilibyśmy drzewa i pisali wiersze, by coś po nas przetrwało. Jednak nikt nam tego nie mówi i postępujemy tak, jakbyśmy byli wieczni, lub przeciwnie, nie realizujemy siebie i umieramy za życia.
- Nie mów mi, że choroba jest darem – Człowiek był niepocieszony.
- Nie wiem, czy „dar” to dobre słowo. Wiem, że jest szansą, aby otworzyć oczy na świat. A więc zacznij żyć tak, aby choroba o Tobie zapomniała – powiedział Mag i przywołał na twarzy Człowieka uśmiech."
Rzeka Życia
foto-net |
Mądrość.
OdpowiedzUsuńTak-mądrość:)) bardzo dobry teks...Uściski Elu :))
Usuńsmutne to że właśnie ludzie otwierają oczy dopiero kiedy kogoś już zabraknie lub dotknie ich coś złego.. dlaczego nie potrafią być dla siebie mili i przyjaźni wtedy kiedy są obok siebie..
OdpowiedzUsuńbardzo smutne...ludziom wydaje się ze jeszcze maja na wszystko czas, ze zdarza.....a jutra może nie być i nikt o tym nie myśli...szkoda...
Usuń