ten dzień!...04.11

Piątek! długo wyczekiwany dzień.....wreszcie jest!! 
oddycham z dużą ulgą a jednocześnie czuje się całkowicie "rozbita" wewnętrznie..ogromne skupienie i nerwy z ostatnich 7 tygodni spowodowały, ze dzisiaj nie mogę się jeszcze cieszyć!  
Duży etap mojej terapii własnie został zamknięty..!! Nie wiem jak udało mi się przez to przejść samej..moja psychika jest "obolała", moje ciało duzo bardziej..niestety..
Dzisiaj byłam na ostatnim seansie zamykającym pewien cykl leczenia!..na pożegnanie usłyszałam, że jestem bardzo sympatyczną i milą osobą, ale nie chcą mnie tam nigdy więcej widzieć! - 
Nie! to nie było obraźliwe! to było bardzo mile, oznaczało po prostu, żebym nigdy nie musiała tam wrócić!
To był taki moment, ze łzy popłynęły same..
Oczywiście, ze nie chce tam nigdy więcej wrócić...
Na zewnątrz jak zawsze nikt na mnie nie czekał..nikt nie przytulił...
nie było telefonu ani sms...zimna obojętna pustka i ja w tej pustce...
Wcześniej-tydzień a może dwa myślałam, że będzie mi lekko i wesoło, gdy już będę to miała poza sobą...i pewnie tak będzie...ale nie dziś!

gif-net

Deszcz wystukuje swoje wiadomości po szybie mojego okna..mówi, że zły moment się skończy, ze czekają mnie dobre dni...nie wiem, czy mogę w to wierzyć?...A może właśnie powinnam?..
mam tyle marzeń do zrealizowania....
Na parapecie plonie świeca w podziękowaniu dobrym duchom za opiekę nade mną w trakcie tego etapu terapii..Mam takie " dobre duchy"..wiem, ze opiekują się mną  z daleka..
 Myślę o kimś, kogo ze mną nie ma, a oddałabym duzo, żeby tu teraz był, żeby trzymał moja dłoń w swojej i powiedział, ze wszystko będzie dobrze..ze on jest tego pewien, ze tak będzie! Tak bardzo mi tego brakuje..tak bardzo mi brakuje Jego właśnie dziś, gdy moje wnętrze jest rozdygotane i bardzo zagubione w labiryncie spraw trudnych i niełatwych...Gdzie jestes?..