Samotność w Boże Narodzenie....

 Chociaż w święta Bożego Narodzenia 

tak chętnie podkreślamy ich rodzinny charakter, 

mimo to w zastraszającym tempie 

przybywa ludzi, którzy do wigilijnego i świątecznego stołu, 

nie mają tak naprawdę z kim zasiąść. 

Bo okazuje się, że ktoś wyjechał do pracy za granicę, córka z zięciem odpoczywa w ciepłych krajach, inni zapomnieli zaprosić na Wigilię babcię, o dziadku wiadomo tylko, że od lat jest bezdomny… 

Można by mnożyć podobne przykłady, sęk w tym: 

jak rozwiązać tego typu smutne problemy? 

Ludziom na pewno żyje się obecnie coraz trudniej, 

a narastająca samotność – najczęściej zapłakana 

– cicho siedzi w czterech ścianach wymarzonego kiedyś M 3.

foto-net

Samotność zawsze była trudna i przykra dla człowieka, 

ponieważ w jego  naturze jest nade wszystko bycie z kimś i dla kogoś. 

Tym bardziej odczuwalna jest ona w wyjątkowych momentach ludzkiej historii, gdzie pragnienie posiadania obok siebie drugiej osoby, 

jeszcze bardziej wzmaga nie tylko tęsknotę, 

ale i ból, który tak trudno ukryć przed samym sobą. 

Dlatego chleb krojony w samotności w bożonarodzeniowym czasie, 

choćby pochodził z najlepszej piekarni, 

smakuje rzeczywiście gorzko, a odgrzewany barszcz, 

już dawno zatracił swój świąteczny aromat. 

No może jeszcze karp w galarecie wytrzyma do Sylwestra, 

a potem? Już nowy rok i nowe nadzieje, że będzie lepiej, 

że może wreszcie ktoś powróci, ktoś kogoś przeprosi. 

Może obudzi się jakieś sumienie i zaprosi na następne święta do siebie? 

W Boże Narodzenie widać najmniej mają do powiedzenia ryby 

i zapomniana samotność. A przecież święta są dla wszystkich, 

bowiem sam Bóg nawiedził ziemię, aby swoją światłością rozproszyć każdą ciemność. Gwiazdy na niebie, śpiew kolęd i biały opłatek 

nie mogą być pustymi rekwizytami podtrzymywanej tradycji, 

ale wyrazem ludzkiej miłości i wiary. 

Dlatego, jeśli nie zdążyłeś tym razem ze świątecznymi życzeniami i zaproszeniem, to przynajmniej adorując Boże Dzieciątko, 

wczuj się przez chwilę w rolę samotnej osoby 

i pomyśl, co by było gdyby, mimo iż ubrałeś piękną choinkę, 

kupiłeś najlepsze smakowite potrawy, przygotowałeś prezenty, 

z niecierpliwością nasłuchując dzwonka, a tu i tak nikt nie zapuka do drzwi, a w betlejemskiej stajence twojego serca zrobiło się jakoś dziwnie zimno i chłodno. 

Jedynie znów zwierzęta zrozumiały, że wydarzyło się na ziemi coś niezwykle ważnego. Nie bacząc na trud i niewygodę, 

otoczyły razem Nowo-narodzonego Boga tak jak umiały, 

najprostszą, ale wdzięczną miłością. 

Przecież tak niewiele potrzeba, aby pojąć, iż wspólnie łatwiej dostrzec jest na niebie pierwszą gwiazdę, zwiastującą Dobrą Nowinę i chwile szczęścia...

KMG